ប្រលោមលោក១៨ ៖ សង្សារចាស់របស់បង

(Facebook Messenger) លក្ខណ៍៖ បងសុខសប្បាយទេឬ? ជ្រូកតូច៖ មានអីសុខទុកជាធម្មតា! ទើបតែបែកសង្សារហើយសប្បាយចិត្តណាស់អូនអើយ(ហាសហា តាមពិតអ្នកសរសេរសោះ)...

(Facebook Messenger)

លក្ខណ៍៖ បងសុខសប្បាយទេឬ?

ជ្រូកតូច៖ មានអីសុខទុកជាធម្មតា! ទើបតែបែកសង្សារហើយសប្បាយចិត្តណាស់អូនអើយ(ហាសហា តាមពិតអ្នកសរសេរសោះ)។ ចុះអូនវិញសុខទុក្ខយ៉ាងណាដែរ?

លក្ខណ៍៖ មិនសូវសប្បាយទេ! ដូចដែលបងបានឃើញអូន Post Status នៅលើ Wall របស់អូនហើយតើ!

ជ្រូកតូច៖ ហេតុអី? អ្នកណាហ៊ានធ្វើឲ្យសង្សារសំណព្វរបស់បងពិបាកចិត្តផង?

លក្ខណ៍៖ សង្សារថ្មីរបស់ខ្ញុំនឹងណា! ហើយ…… ពិបាកចិត្តណាស់បងអើយ!

ជ្រូកតូច៖ គេធ្វើអីបានអូន?

លក្ខណ៍៖ មិនបានធ្វើអីទេ តែកាលពីថ្ងៃ Valentine មិនដឹងជាគេទៅណាទេ។ បាត់ស្រមោលសូន្យ (សង្ស័យមកផឹកជាមួយបងទូ នៅម្សៅស២ ដឹង) នាថ្ងៃបន្ទាប់មកបានគេមកនិយាយថា គេរវល់ មិនបានទូរស័ព្ទប្រាប់ខ្ញុំ។ ពិបាកចិត្តណាស់ សង្ស័យតែគេមានថ្មីម៉ង បានធ្វើអាកប្បកិរិយាចម្លែកៗដល់ហើយ។

ជ្រូកតូច៖ អូ! ធ្ងន់ធ្ងរដល់ថ្នាក់នឹងផង?

លក្ខណ៍៖ ចាស! ចុះបង? ទៅណាខ្លះនាថ្ងៃ Valentine ឆ្នាំនេះ? សង្ស័យតែស្និទ្ធស្នាលជាមួយសង្សារបណ្តូលចិត្តរបស់បងឈ្មោះ ចាន់ រីយា នឹងណាស់ហើយមើលទៅ! ព្រោះឃើញ Post Status sweet ជាមួយម្នាក់នឹងដល់ហើយ! ហើយមានទៅបញ្ជាក់ចិត្តស្មោះជាមួយនាងអត់?

ជ្រូកតូច៖ នឹង! ដូចអូនស្មានមិនខុសសោះ គ្រាន់តែខុសទាំងស្រុងតែម្តង! គេបានសុំបងបែកគ្នាតាំងពីពេលចូលឆ្នាំចិន ហើយម្ល៉េះ។ ហើយនាថ្ងៃ Valentine បងមិនបានទៅដើរលេងជាមួយស្រីណាផ្សេងទៀតដែរ ប៉ុន្តែគឺទៅផឹកជាមួយនឹង Admins ក្នុងភូមិខ្ញុំរីករាយដូចជាបង អ្នកប្រុសតូច និង ទូ តែប៉ុណ្ណឹង។ ឈប់និយាយទៅ នាំតែគ្រាំចិត្តបន្តទៀតទេ!

លក្ខណ៍៖ អូនសុំទោសផងចឹងណាបងណា! ចឹងឆ្នាំនេះ យើងទាំងពីរនាក់ឈឺចាប់ស្របគ្នា.mp3 ហើយណរ? ចុះបងកំពុងធ្វើអីដែរបង? ហើយមាននឹកដល់អូនអត់??? (អូសក្រឡាទៀត)

ជ្រូកតូច៖ កំពុងតែ Chat ជាមួយនឹងប្រពន្ធមុនរបស់បងនឹងណា! ហាសហា! និយាយលេងទេ ប្រយ័ត្នសង្សារអូនឃើញគេខឹងណា!

លក្ខណ៍៖ ចេះស៊ីអារម្មណ៍ទៀត អតីតស្វាមីរបស់អូន? (ដុតវិញទៀត) ចុះអត់ឆ្លើយនឹងសំណួរមួយចុងក្រោយរបស់អូនទេឬ?

ជ្រូកតូច៖ អឹម!!! នឹកតែមិនអាចនឹងជួប.mp3 ព្រោះអូនជាសង្សារគេ.avi ហាសហា!

លក្ខណ៍៖ មែននឹង! យើងទាំងពីរនាក់ដូចខានជួបគ្នាយូរណាស់ហើយ។ បើអូនចាំមិនខុសទេ ប្រហែលជារយៈពេលពីរឆ្នាំកន្លងមកហើយដឹង? បើរាប់ពីពេល ដែលបងជូនអូនមកផ្ទះមក។

ជ្រូកតូច៖ ប្រហែលចឹងហើយ! យ៉ាងណាមឹញ គិតៗទៅ មិនគួរយើងបែកគ្នា.mp3។ ព្រោះថាពេលនឹង យើងកំពុងតែល្អូកល្អើនសឹងអីណ្ន?

លក្ខណ៍៖ បែក ឬជួបជាវាសនា គ្មានអ្នកណាអាចហាមឃាត់ បើបំណាច់គង់នឹងព្រាត់ គឺព្រាត់ដោយស្នាមញញឹម។

ជ្រូកតូច៖ ក្តីស្រឡាញ់ខំសាង សំអិតសំអាងជាមួយគ្នា រួមសុខរួមទុករាល់វេលា មិនគួរពុំងារដាច់ចិត្តបែក។ ណាស់ហើយ

យ៉ាងណាក៏យើងទាំងពីរមានអនុស្សាវរីយ៍ល្អជាមួយគ្នាច្រើនណាស់ ហើយក៏កម្សត់កម្រជាមួយគ្នារាប់មិនអស់ដែរ។ មិនដូចម្នាក់ក្រោយនេះសោះ អត់ចិត្ត អត់ខួរម៉ង មិនដែលនឹងជួបមុខ ឬនិយាយទូរស័ព្ទជាមួយគ្នាសូម្បីតែម្តង! យ៉ាប់មែនម៉ង!

លក្ខណ៍៖ និយាយទៅ បងឯងកាលនឹងក្បាលខូចណាស់! អូនសុភាពសឹងអី បងឯងបង្រៀនឲ្យចេះខូចដូចបងដែរ!

ជ្រូកតូច៖ ចេះតែមានម៉ងអូននេះ? នឹកៗទៅ ពេលនឹងបងមានអារម្មណ៍ថាដូចខ្មាសៗ អូនដែរ តែចំណង់ក្នុងចិត្ត វាបង្ខំពេក។ បងក៏ព្រលែងវាមួយឆុលទៅ!

លក្ខណ៍៖ ចុះឥលូវមានក្បាលខូចចឹងទៀតអត់ហា បងអូគ?? ហាសហា!

ជ្រូកតូច៖ មានជាបន្តបន្ទាប់នឹង!!! តែជាមួយសង្សារថ្មីមិនដែលស្គាល់រសជាតិអ្វីជាស្នេហាសោះ! (អារឿងខូចអីៗ ជារឿងពិតរបស់ ជ្រូក តូច មិនមែនរឿងអ្នកសរសេរទេណាកុំច្រឡំ :D)

លក្ខណ៍៖ គ្រាប់បើណាស់បងឯង! គិតៗទៅ អូនក៏ល្ងង់ណាស់ដែរ ដែលទប់ចិត្តខ្លួនឯងមិនបាន វាមិនគួរសោះ!

ជ្រូកតូច៖ ដឹងអីទេអូន! យ៉ាងហោចណាស់ បងក៏មាន Zin ទុកឲ្យអូនដែរតើពេលនឹង? (ចាប់ផ្តើមដុតហើយណា ត្រៀមសើមនូវ All nob jub jub?)

លក្ខណ៍៖ កម្លោះច្រែះចាប់ដឹង?

ជ្រូកតូច៖ ដឹងអីទេអូន! ចេះតែមកចំអន់គ្នាចឹងទៅកើត? គ្រានោះទម្រាំបានសម្រេច បងចង់ស្លាប់តិច ចង់រស់តិច! ពិបាកមែនលើកទីមួយណ្ន?

លក្ខណ៍៖ អាច់គោ! ហាសហា

ជ្រូកតូច៖ បានជាជ្រុលនិយាយទៅហើយ រំលឹករឿងចាស់តិចចុះ! អូននៅចាំអត់? កាលនោះ យើងស្គាល់គ្នាបានរយៈពេលប្រមាណជា ៣ខែហើយ។ ហើយយើងទាំងពីរក៏បានដើរលេងជាមួយគ្នា បានពីរ បីដងដែរហើយមិនចឹង?

លក្ខណ៍៖ ចាស! បងឯងនឹង ចូលចិត្តនាំអូនទៅកោះពេជ្រ អាកន្លែងស្ងាត់ៗ ងងឹតស្លប់។ ព្រាននារីចំម៉ងបងឯងនឹង!

កូនជ្រូក៖ ចុះបងសួរអូនហើយតើ ពេលហ្នឹងអូនថាចង់ទៅកន្លែងពេញនិយមសម្រាប់គូស្នេហ៍នោះអី? ចឹងបងមិននាំទៅនឹង ព្រោះថាពេលហ្នឹងបងគុំយូរហើយ ព្រោះមិនដែលនាំសង្សារទៅញ៉ែគ្នាកន្លែងនឹងផង?

លក្ខណ៍៖ យ៉ាប់ម៉ង!

កូនជ្រូក៖ សម័យឥលូវគេគិតថាវាជាកន្លែងពេញនិយម និងជាទូរទៅ ទៅហើយដែលគូស្នេហ៍ទាំងឡាយទៅអោបថើបគ្នាកណ្តាលវាលនាទីនោះ។ ហើយមានយុវវ័យភ្លើតភ្លើនមួយចំនួនបានប្រព្រឹត្តអំពើមិនគប្បីលើសពីនឹង នៅទីនោះទៀតផង! ពិតជាគួរឲ្យអាម៉ាសណាស់ បើសិនជាគេលួចមើលឃើញ!

លក្ខណ៍៖ ចុះបងនោះ? ត្រឹមត្រូវណាស់ទៅអី? អោប ថើប អង្អែល លូកលាន់អូនដូចតែគ្នានឹង!

កូនជ្រូក៖ យ៉ាងណាក៏បងមិនប្រព្រឹត្តអំពើអនាចារ្យលើសពីនឹងដែរ ព្រោះបងខ្មាសគេ នឹងម្យ៉ាងឲ្យតម្លៃលើរូបបងផ្ទាល់ និងអូនផងដែរ! ឃើញអត់! បងសុខចិត្តនាំអូនទៅកន្លែងផ្សេង! ហាសហា!!!

លក្ខណ៍៖ ចឹងបានថា! នូវតែមិនសូវល្អដដែលបងឯង!

កូនជ្រូក៖ យ៉ាងណាក៏វាជាកន្លែងបិតបាំងជិតដែរ ហើយមិនតែប៉ុណ្ណោះបានច្រៀង Karaoke ទៀតមិនចឹង? និយាយមែន វាជាលើកដំបូងហើយដែលបងនាំសង្សារចូលច្រៀង Karaoke នៅម្តុំសាលា Norton ព្រោះបងលឺពួកម៉ាកបងនិយាយគ្នាថាគេក៏ធ្លាប់ទៅនឹងដែរ! ចឹងក៏សាកជាមួយអូនម៉ងទៅ ហាសហា!!!

លក្ខណ៍៖ ដឹងស្អីទេបង! យករឿងនឹងមករំលឹកអីណាពេលនេះ? អូនព្រឺសំបុរណាស់! នៅតែឯងក្នុងបន្ទប់ផង!

កូនជ្រូក៖ ចឹងផង? ពេលនឹងយាយទៅ ច្រៀងលេងសុខៗសោះ មិនគួរទេណ្នអូន!!! ហាសហា

លក្ខណ៍៖ បងហា! អាសូរដល់បេះដូងអូនផងបានទេ? កុំយាយរឿងចឹងៗមើលដឹងអត់ថាអូនស្រៀវ!

ជ្រូកតូច៖ ដំបូងអោបទេ! យូរទៅលេវអាវអូនឯងរបេះម្តងមួយៗ ទាល់តែរបេះអស់ដល់ក្រោមទើបធ្វើយកដៃទៅខ្ទប់អាវវិញអីណា!

លក្ខណ៍៖ ចុះបើអូនកំពុងដាក់អារម្មណ៍ស្តាប់បងច្រៀងនោះអី! អ្នកណាដឹងថាដៃមឹករបស់បងមកប្រឡេះលេវអាវអូន?

កូនជ្រូក៖ ចឹងផង? តែក៏ល្អដែរដែលអូនមិនបានបិទលេវវិញ។

លក្ខណ៍៖ ពេលនោះអូនមានអារម្មណ៍ថាក្តៅស្អុះនឹងណា ចឹងក៏ខ្ជឹលម៉ងទៅ។ ម្យ៉ាងបងឯងធ្លាប់មើលកូនភ្នំ 38 Inch របស់អូនហើយតើ។

ជ្រូកតូច៖ អូ! ចឹង! សំណាងបងហើយចឹង ដែលបានឃើញលើសនឹង!

លក្ខណ៍៖ មកពីបងនឹង? ច្រៀងសុខៗ បងសម្លឹងមុខអូនភ្លឺៗ មើលទៅគួរឲ្យអាណិត ហើយអោនមកថើបមាត់អូន។ មុនដំបូងតិចៗទេ តែយូរៗទៅ បឺតយកៗ ហើយដៃវិញនៅមិនស្ងៀមទេ ដោះអាវក្រោះអូនចេញបាត់? អត់ដឹងខ្លួនថាបងដោះចេញពីកាលសោះ ហើយមិនត្រឹមតែមើលទេ នៅយកដៃមកអង្អែលលេងចុងទៀត អ្នកណាមិនស្រៀវ?

ជ្រូកតូច៖ ពេលនឹងបងថាចង់លេងពីក្រៅទេ តែដល់ពេលដោះអាវក្រៅអូនហើយចឹង ក៏សម្រេចដោះចេញទាំងស្រុងតែម្តងទៅ។ ហើយឆ្លៀតពេលហ្នឹង បងចង់ប្រលែងលេងនឹងប៉ោងៗរបស់អូនទាំងគូរផង ម៉្យាងបងខានជញ្ជក់ក្បាលដោះកូនង៉ារបស់អូនយូរណាស់ហើយដែរ រាប់តាំងពីថ្ងៃដែលយើងមកកន្លែងនឹងលើកដំបូងមកម្ល៉េះ។ តែអូនម្តងនេះ មើលទៅដូចជាស្រៀវខ្លាំងណាស់មែនទេ? ព្រោះបងឃើញអូនពើតពើងៗ ដៃខ្ញាំបងផងអីផង មិនតែប៉ុណ្ណឹងលួចថ្ងូរទៀត។ សម្លេងភ្លេងខ្លាំងៗប៉ុណ្ណឹងហើយនៅតែលឺអូនបញ្ចេញសម្លេងយ៉ាងច្បាស់ទៀត

លក្ខណ៍៖ ពេលហ្នឹង និយាយតាមត្រង់ចុះ មកពីអូនមានអារម្មណ៍ថារសើប និងស្រើបពេក ពិសេសពេលបងប្រើអណ្តាតគ្រវាសលើចុងភ្នំអូនចុះឡើងៗនោះ! ស្រៀវណាស់បងអើយ! និយាយៗទៅ ដូចចង់ព្រឺសំបុរគីង្កែប! ហាសហា

ជ្រូកតូច៖ ចុះអូនមានដឹងថាបង ប្រើម្រាមដៃអង្អែលលេងទៅភូមិភាគខាងក្រោមរបស់អូនទេ?

លក្ខណ៍៖ អត់ទាន់ដឹងទេ តែមានអារម្មណ៍ថាស្រៀវទៅៗ ស្រៀវខ្លាំងមែនទែន ព្រោះដៃបងម្ខាងលេងភ្នំដោះក្រមុំ របស់អូន ម្ខាងទៀតលេងលើដំបូកហាមឃាត់ ហើយមិនត្រឹមតែចឹងនៅមកថើបគុម្ពត្រចៀក និងកញ្ជឹងកអូនទៀត! អ្នកណាដែលថាមិនស្រៀវ មិនស្រើបនោះ។

ជ្រូកតូច៖ ចឹងបានបងគ្រាន់តែអង្អែល ត្រង់តំបន់ត្រីកោណបានបន្តិច ក៏សើមលីអូបាត់ហើយ! តែអូនក៏មិនណយដែរនឹងណា! ដៃអូនដឹងដាក់មកលើ ទុយោបឺតបងពីកាលទេ ដាក់លើហើយអង្អែលទៀត។ បងកំពុងតែ ថើបឈ្មុសឈ្មុល អូនរូតខោ ហើយទាញវាយកមកលេងបាត់! គ្នាអត់ដឹងអីហង ហ្នឹងណា សុខៗចង្អុលមុខអូនឯងលេងទៅ!

លក្ខណ៍៖ ចេះលេងអីតែឯង? អោយមានយែនឌឺរខ្លះផងចាស! ស្រី និងប្រុសមានសិទ្ធស្មើរគ្នាទេ! មកពីបងនឹង! មកលេង ឲ្យប្អូនស្រីអូនចេញទឹក ហើយដោះខោអូនចេញទៀត! ខ្មាសណាស់! ដាច់អារម្មណ៍លេងការ៉េមតុក្កតាបងអស់ កំពុងតែច្របាច់លេងពេញដៃល្អផង!

ជ្រូកតូច៖ បើមិនចឹងទេ ម៉េចបានប្រគល់ព្រហ្មចារាឲ្យអូនបាន! ហាសហា!!! ចាំកាលបើអូនក៏សើម បងក៏ខ្ញាល់! ឪកាសជា វេលាបានហើយ អ្នកណាឲ្យរំលង? មិនចឹង?

លក្ខណ៍៖ ដឹងស្អីទេ! ហើយចុះចាំបាច់មកទាញខោ និងលីអូ អូនចេញធ្វើអីដែរ? ស្រាតតែឯងឲ្យអូនមើលទៅបានហើយ?

ជ្រូកតូច៖ ចុះអូនថាអោយស្មើរភាពគ្នានោះអី? អាក្រាតទាំងពីរនាក់ចឹងម៉ង បានស្មើរភាពគ្នា។ អូនមានអារម្មណ៍យ៉ាងណា ពេលដែលបងយកចេកអំបូង កាត់ណាំវ៉ា ទំហំប៉ុនត្រសក់ចាវមកទៅត្រដុស នឹងទួលដុះស្លែសមុទ្រតិចៗ ឡើងក្រហមព្រឿងៗរបស់អូន?

លក្ខណ៍៖ ស្រៀវណាស់បងអើយ! ស្រៀវចង់ស្ទះខ្យល់ ហើយចេញទឹកស្អីទេមករឹមៗទៀត!

ជ្រូកតូច៖ ទឹករបស់អូននឹងណា! ឈឺខ្លាំងទេ ពេលបងសកចូលបន្តិចម្តងៗចឹង? ទោះបីជាវាពិបាកមែន តែបងមានអារម្មណ៍ថាមិនសូវចង្អែតខ្លាំងទេ។ ប្រហែលជាមកពីអូនចេញទឹកនោះច្រើនដឹង?

លក្ខណ៍៖ ឈឺណាស់! តែដូចបងនិយាយចឹង ពេលនោះអារម្មណ៍អូនពុះដូចទឹកនា 100 អង្សារចឹង។ ពេលបងញាត់សាច់ក្រកបងចូលមក ដំបូងមានអារម្មណ៍ថាឈឺណាស់ ដូចគេចាប់ហែកសាច់ចេញពីគ្នាចឹង តែពេលដែលមានទឹកហូរចេញយ៉ាងច្រើនមក វាហាក់ដូចជារៀងធូរស្រាលតិច ហើយអូនចាប់ផ្តើមមានអារម្មណ៍ថាស្រួល ហើយឈឺដែរ តែស្រួលខ្លាំងជាង។

ជ្រូកតូច៖ ពេលដែលដាក់ចូល ហើយឃើញមានឈាមមកចឹងបងដូចរៀងស្ទាក់ស្ទើរនឹងបន្តទៀត ប៉ុន្តែសម្លឹងទៅមុខអូនហាក់ដូចជាពិបាកមើលតែពីដំបូងបន្តិច ក៏បន្តដកចេញដាក់ចូលៗ សន្សឹមៗ ចុះឡើងៗ តទៀតទៅ។ កំពុងប្រតិបត្តិការសុខៗ ស្រាប់តែអូនមកចាប់បងអោបផ្ទប់ទៅនឹងភ្នំព្រះសុមេរុអូន។ ហេតុអីបានចាំបាច់ធ្វើចឹង?

លក្ខណ៍៖ មកពីអូនឈឺ ហើយម្យ៉ាងស្រៀវស្រើបណាស់! ចង់អោប អោយបាត់ស្រើប ម៉្យាងទៀតគឺអូនស្រួលតិចៗផង! និយាយរួមអារម្មណ៍ពេលនោះគឺពិបាកពណ៌នាណាស់!!! ម្យ៉ាងកាណុងរបស់បងធំផងនោះ ដាក់ចូលទៅឡើងអឹប ហើយពេលបងអុកឲ្យដល់គល់ម្តងៗ មានអារម្មណ៍ថាចង់ស្ទះខ្យល់ម្តងៗ!

ជ្រូកតូច៖ ចុះពេលបងវាយប្រហារញាប់ទៅៗ?

លក្ខណ៍៖ កុំយាយមើល! ព្រឺសំបុរទៀតហើយ! ទប់អារម្មណ៍មិនបានឥលូវហើយបង! ស្រមៃទៅដល់អារម្មណ៍ពេលនឹង គឺវិញ្ញាណរបស់អូនដឹងហោះហើរទៅដល់ឋានណាហើយទេ។ ពិតជាមានក្តីសុខស្រួលណាស់។

ជ្រូកតូច៖ ចុះពេលដែលសម្រេចដល់គោលដៅ?

លក្ខណ៍៖ ពេលបងឯងដល់មែន? ពេលនឹងអូនមានអារម្មណ៍ថា អូនបានសម្រេចលើកទីពីរហើយ!!! ហាសហា!!! លើកដំបូងរបស់អូនជាមួយបងឯង អូនបានសម្រេចគោលដៅពីរដងដែរ លើសបងឯងបាត់!!!

ជ្រូកតូច៖ ស្រួលចឹងសោះ បានចាស់ៗគាត់ហាមមិនឲ្យសាកល្បង! ព្រោះតែសាកទៅវាចេះតែចង់តទៀតចឹង!!!

សម្លេងចម្លែកមួយបានបន្លឺឡើង៖ អូនហា!!! បងទិញ បាយឆាសាច់គោ ពងទាកូន និងទឹកក្រឡុកមកដែរ!!! ប៉ូវអោយអូនមានកម្លាំងណា!!!

តើសម្លេងអ្នកណា?????